تربیت کودک و جلوگیری از تنش در کودکان

تربیت کودک و جلوگیری از تنش در کودکان

امروزه در دنیایی زندگی می کنیم که سراسر از تغییر می باشد ، به گونه ای که تغییرات سریع و مداوم به عنوان یکی از ویژگیهای عصر جدید محسوب می گرددو به تبع آن ، تربیت فرزندان نسبت به گذشته بسیار پیچیده تر شده است. امروز دیگر تفکر قدیمی و غیر اصولی «کودک خودش بزرگ می شود؛ مگر گذشتگان چه طور کودک خود را بزرگ کرده اند؟» غیر کاربردی و غیر قابل استفاده است.

انسان امروزه که حتی برای استفاده از یک وسیله جدید ، نیازمند مطالعه دفترچه راهنما می باشد یا حتی فراتر از آن ، پیش از خرید وسیله مورد نظر ، زمان قابل ملاحظه ای را صرف تحقیق و مطالعه در مورد آن می نماید ، چه طور می تواند در مسیر پر پیچ و خم و ناشناخته و در عین حال مهم تربیت کودک ، بدون تحقیق مطالعه و آموزش لازم گام بردارد.

از آنجا که بر طبق تحقیقات کارشناسان حوزه تربیت کودک، بیش از 60 درصد از شخصیت روانی انسان در 6 سال اول تولد وی شکل می گیرد ، پس ذکر این نکته اهمیت دارد که والدین باید کسب آمادگی لازم را از زمان پیش از تولد کودک شروع نمایند. متاسفانه امروز برخی از والدین با روش آزمون و خطا به دنبال یافتن راه حل مناسب برای کودک می باشند و آن قدر کلیدهای تربیتی کودک خود را امتحان می نمایند تا به یک روش مطلوب دست یابند، اما از آنجا که فرصت کوتاه است و دوره رشد کودک به سرعت در حال گذار می باشد ، فرصت جبران خطا بسیار کم است .

امر و نهی کردن یا بکن نکن ممنوع

برابر تحقیقات کارشناسان حوزه تربیت کودک هیچ چیز به اندازه بکن نکن های بی مورد به عزت نفس کودک آسیب وارد نمی کند ، چرا که والدین با این کار موجب می شوند فرصت خطا کردن و تجربه اندوزی از کودک گرفته شود و او در بزرگسالی دچارشک و تردید توام با ترس از انجام کار گردد، در واقع اینطور می توان بیان کرد که کودک در چنین شرایطی وارد یکی از دو مرحله زیر می گردد.

1- با کناره گیری و انجام ندادن کارها و همپنین نپذیرفتن مسئولیت ، هیچ خطری را متوجه خود نمی کند.

2- به اعتقاد او همه کارها باید به بهترین شکل ممکن انجام شود؛ در نتیجه تحمل هیچ گونه انتقادی یا سخنی بر خلاف میل خود را نخواهد داشت

داشتن انتظارات معقول و متناسب با سن و شرایط کودک

یکی از بزرگترین دغدغه های والدین در خصوص کودک، میزان انتظاراتی است که آن ها باید از او داشته باشند . گاه این انتظارات انقدر آرمان گرایانه می باشد که کودک و والدین را با چالشی اساسی مواجه می سازد . حال ممکن است این سوال کلیدی در ذهن خوانندگان نقش ببندد که اساسا حد و مرز این انتظارات تا کجا می باشد.؟ والدین چه انتظاراتی باید از کودک خود داشته باشند؟

پاسخ آن است که ما به عنوان والدین کودک باید از او بخواهیم کودکی کند نه آنکه همانند یک بزرگسال رفتار نماید. متاسفانه طبق تعاریف سنتی مرسوم در کشور ما ، کودک خوب به کودکی اطلاق می شود که بسیار ساکت و آرام و بله قربان گو باشدو هر گاه کودک غیر از این رفتار را از خود بروز نماید ، والدین دچار سرخوردگی ، ناراحتی و خشم می گردند که این عامل از مهم ترین دلایل ایجاد تنش بین والدین و کودک محسوب می گردد.

پس والدین گرامی در نظر داشته باشید که امروزه 4 عامل مهم برای سنجش سلامت روانی کودک در نظر گرفته می شود که این 4 فاکتور عبارتند از:

عزت نفس

اعتماد به نفس

خلاقیت

مسئولیت پذیری

برگرفته شده از مقاله خانم ربابه طبری