آشنایی با کانگروها، پرنده های بدون بال – و زندگی آنها

آشنایی با کانگروها : کانگروها چه موجوداتی هستند

من بال ندارم، اما می توانم تا ده متر بپرم. راستش را بخواهید من پریدن را بیش تر از راه رفتن بلدم! اما قبل از آن باید هفت هشت ماه در جیب گرم و نرم مادرم زندگی کنم! بله! جیب گرم و نرمی که روی شکم مامان کانگرو وجود دارد. ما دوست نداریم تنها باشیم. اهل دوست و خانواده هستیم! به همین دلیل گروهی با هم زندگی می کنیم. خیلی هم خوش می گذرد.

آشنایی با کانگروها : زندگی کانگروها چه طوری است؟

ما تقریبا هیچ خطری برای سایر حیوانات محیط زیست نداریم. چون کاملا علف خواریم و آزارمان به کسی نمی رسد. محیط زندگی ما محدود است و به خاطر شرایط آب و هوایی خاص، بیش تر می توانیم در استرالیا و گینه ی نو زندگی کنیم. یک کانگروی سالم و شاداب از دو سالگی بالغ می شود و اگر مشکلی برای پیش نیاید می تواند بیست سال هم زندگی کند.

بزرگ ترین دشمن کانگروها

با این که آزار ما به کسی نمی رسد اما گسترش شهرسازی باعث کوچک تر شدن محل زندگی و از بین رفتن تعداد زیادی از ما شده است. متاسفانه اغلب کانگروهای کوچک تر به دست انسان ها، سگ ها و روباه ها شکار می شوند. کانگروهای بزرگ تر که همان کانگروهای قرمز و خاکستری هستند قدرت بیشتری برای مراقبت از خود دارند و اگر انسان ها آن ها را نکشند دشمن خاصی تهدیدشان نمی کند.

در همین رابطه : آشنایی با روباه حقه بازترین حیوان دنیا

جریان کیسه جلوی شکم کانگروها چیست

وقتی بچه های کانگرو به دنیا می آیند کاملا کور و بدون مو و بسیار کوچک هستند. این بچه های دو سانتی متری باید دست کم سه ماه کامل داخل کیسه ی  مادرشان  بمانند و شیر بخورند تا کمی جان بگیرند. بعد از سه ماهگی می توانند گاهی از کیسه خارج شوند و هوایی تازه کنند اما برای رشد کامل نیاز دارند که تا هشت ماهگی داخل کیسه ی ضد آب مادرشان نگه داری شوند.

آن ها از هشت ماهگی تا دوسالگی هم که سن تکامل کانگروهاست همیشه کنار مادرشان می مانند تا کم کم شرایط مناسب برای تشکیل زندگی مستقل آنها  فراهم شود.

منبع : رشد دانش آموز

ایستگاه کودک