ساعت آبی یا پنگان ابزار ایرانیان قدیم برای تقسیم آب

در گذشته های دور مردم چطور زمان را اندازه گیری می کردند؟ منظورم روزگاری است که هنوز ساعت اختراع نشده بود. راستی اصلا آن روزها اندازه گیری دقیق زمان به چه دردی می خورد؟ برای فهمیدن جواب این سوال ها می خواهم داستان جالبی را برایتان تعریف کنم. داستان آبیاری زمین های کشاورزی و ساعت آبی

میرآب

از روزگاران قدیم، کشاورزی شغل بسیاری از مردم ایران بوده است. ایرانی ها آب لازم برای زمین های کشاورزی را از طریق رودخانه ها یا قنات ها تامین می کردند. برای این که آب بین زمین های کشاورزی مساوی تقسیم شود. مردم روستا یک نفر را مسئول این کار می کردند و به او میرآب می گفتند. همه به میرآب ها اعتماد داشتند. اما آنها چطور بدون ساعت می توانستند عدالت را رعایت کنند و به همه به یک اندازه آب بدهند؟

همچنین مطالعه نمایید : آشنایی با جنگل های ایران آموزشی برای کودکان

مبرآب ها از یک ساعت آبی قدیمی به نام پنگان (همان فنجان) استفاده می کردند.

این کاسه فلزی پنگان نام دارد. میراب، پنگان را روی تشت آب می گذارد و صبر می کند تا پنگان آرام آرام پر از آب شود و در تشت غرق شود . هر بار غرق شدن پنگان نشاندهنده گذر زمان مشخصی است.

همچنین بخوانید : ساعت آفتابی چیست و چگونه کار می کند

با هر بار غرق شدن پنگان ، میرآب یک سنگ کنار خود قرار می دهد. او پنگان را از آب خالی می کند و دوباره روی تشت می گذارد. میزان سهم هر زمین کشاورزی را تعداد سنگ ها مشخص می کند.

در دفتر میرآب سهم آب همه افراد ثبت شده است . مثلا ممکن است هر کس پنج سنگ سهم داشته باشد، یعنی پنج بار غرق شدن پنگان.

پنگان چطور غرق می شود

سوراخ کوچک در پنگان باعث می شود آب آهسنه وارد آن شود. ممکن است غرق شدن یک پنگان، پانزده یا بیست دقیق طول بکشد.

رشد دانش آموز

ایستگاه کودک