رفتارهای کودکی و همه راهکارهایی که کودکی کردن را در بچه ها تقویت می کند.

رفتارهای کودکی همه راهکارهایی که کودکی کردن را در بچه ها تقویت می کند. (قسمت اول)
بچه های بزرگ باهوش ترند؟
فرزندتان بیشتر از سنش می فهمد یا رفتار می کند. حرف های به اصطلاح بزرگتر از دهانش می زند و در جمع بزرگترها مثل یک آدم کامل و بالغ نظر می دهد
مدام از دوست و آشنا و همسایه می شنوید که چه بچه ی عاقلی دارید که مثل کوچکترها رفتار نمی کند و دنبال بازی نیست و از خود رفتارهای کودکی نشان نمی دهد و به اصطلاح کودکی نمی کنند.
احساس می کنید فرزندتان در میان همسن و سالان خودش دوستی ندارد و بیشتر از معاشرت با آدم هایی لذت می برد یا دنبال دوست شدن با کسانی است که چند سال از خودش بزرگتر هستند؟ تا به حال به ابن نکته فکر کرده اید که شاید رفتارهای شما باعث شده او بخواهد در ده یازده سالگی، هجده ساله باشد و آیا می دانید که چطور باید به او بیاموزید که کودکی کند قبل از آنکه خیلی دیر شود و او بایدرفتارهای کودکی از خود نشان دهد
تقویت رفتارهای کودکی و ورود اطلاعات اضافی ممنوع
یکی از مهمترین دلایلی که باعث می شود بچه های بزرگ مورد توجه پدرو مادر و اطرافیان قرار بگیرند این است که احساس می کنند چون کودک بزرگتر از سن خودش رفتار می کند بنابراین بیشتر می فهمد پس باهوش تر است.
در حالی که عموم روانشناسان کودک معتقدند این مساله بیشتر از آنکه به هوش مربوط باشد ناشی از اطلاعات بیش از حدی است که یا از طریق والدین یا انواع و اقسام رسانه ها در اختیار کودک قرار می گیرد و حتی بعضی از روانشناسان می گویند دریافت این اطلاعات اضافی که همخوانی با سن و سال و شرایط کودک ندارد می تواند منجر به بلوغ زودرس شود.(برای اطلاعات بیشتر در این زمینه رجوع شود به مقاله رفتارهای بزرگسالانه کودک چه عواقبی برای فرزندمان دارد – قسمت اول)
در واقع این اطلاعات بیش از آن چیزی است که کودک به آن نیاز دارد و در نتیجه روی رشد و تکامل او نه تنها آثار مثبت نداشته بلکه ممکن است باعث بروز پیامدهای منفی شود.

کودک گوشه گیر

تقویت رفتار های کودکی – بچه ها را وادار به بزرگ شدن نکنید.
مهم ترین وظیفه پدر مادر این است که به فرزندانشان این اجازه را بدهند تا مطابق سن خود نه کمتر و نه بیشتر رفتار کند.
مجبور کردن کودکان به اینکه مثل پدر یا مادرشان یا مثل هر بزرگتر دیگه ای لباس بپوشند یا از تکه کلام هایی استفاده کنند که از دهان بزرگسالان شنیده میشود یا انتظار داشتن از کودکان برای بروز رفتارهای بزرگسالانه باعث می شود که کودک به مرور تنها شود و نتواند در میان بچه های همسن و سال خود دوستی داشته باشد . البته لازم نیست که اطلاعاتی که به کودک می دهید را خیلی محدود کنید یا امکاناتی که در اختیارش هست را از او بگیرید . بلکه باید به مرور به این اطلاعات جهت بدهید تا کودک همان قدر از این اطلاعات بهره مند شود که برای بچه ای در این سن و سال لازم است.
کلاس ژیمناستیک، مجسمه سازی کلاس تنیس، نقاشی و …. به خودی خود و در حد اعتدال هیچ اشکالی ندارد اما تا زمانی که روی کشف و بازی و سرگرمی تاکید داشته باشد و کودک را درگیر قوانین و مقررات دست و پاگیر نکرده و در یک کلام او را محدود نکند. بچه ها باید به چالش کشیده شوند و کارهایی را انجام دهند که قبلا امتحان نکرده اند.
اما اگر سطح این فعالیت بالا باشد و او را با چالش هایی مواجه کند که بالاتر از سن و سالش است. او را دچار استرس و اضطراب می کند و این مساله می تواند روی روان کودک تاثیر منفی داشته باشد

بنابراین اگر کودکتان به ورزش یا هنر خاصی علاقه نشان می دهد لازم نیست که از ابتدا او را درگیر فرایندهای یادگیری حرفه ای و کلاس های تخصصی کنید، بلکه می توانید با انجام تفریحی آن ورزش خاص یا پرداختن به آن رشته هنری به صورت تفریحی علاقه او را شکل دهید
تقویت رفتارهای کودکی – کودک را به بازی با همسالان تشویق کنید.
کودکان بزرگسال معمولا بودن در کنار پدر یا مادر و جمع های بزرگسالانه را به وقت گذرانی به هم سن و سالانشان ترجیح می دهند.
اما یکی از اصول اساسی برای اینکه رفتار صحیحی با کودکانی داشته باشیم که بزرگتر از سن خود هستند. این است که آنها را به بودن در جمع همسالان و بازی و ارتباط با آن ها تشویق کنیم.
البته بعضی از والدین با شنیدن این توصیه از آن طرف بوم می افتند و مدام فرزندشان را وادار می کنند که با بچه های کوچکتر از خودش بازی کند تا بیشتر بچگی کند.
اما متاسفانه این مساله نه تنها کمکی نمی کند بلکه رفتارهای بزرگسالانه او را تشدید هم می کند. چون کودک در بازی با کودکی که از خودش کوچک تر است به اصطلاح باید عاقل تر و مدام ملاحظه و خودداری کند، در نتیجه ممکن است بیشتر در نقش آدم بزرگسال مسئول فرو برود

ادامه دارد …

ایستگاه کودک