تربیت کودک و اضطراب و دلواپسیهای والدین قسمت 2

در اینجا قسمت اول مقاله را با هم مطالعه نمودیم و اما قسمت دوم

وقتی خیلی از فرزندان ناراحت هستید و خیلی به او توجه می کنید نباید 6 مورد زیر را انجام دهید.

1- نباید درباره فرزندتان مردد باشید. وقتی فرزند 5 ساله شما می تواند بند کفش خود را ببندد یا می تواند خودش لباس بپوشد ، شما نباید این کارها را برایش انجام دهید و از تردید داشتن و نگه داشتن فرزندتان از روبرو شدن با کارهایی که مربوط به سن وی هست ، اجتناب کنید. فکر خوبی نیست که دایما با معلمش صحبت کنید یا به تمام سوالات فرزندتان جواب بدهید ، بدون اینکه او مجبور باشد خودش درباره پاسخ سوالش فکر کند. اگر او مردد است برای خودش تصمیماتی بگیرد تلاشی برای دخالت نکنید تا آن کار را برایش انجام دهید . بگذارید اگر می تواند خودش انجام دهد و دلیل تردیدش را از او بپرسید . بگذارید ناراحتی و رنج را حس کند . این جزیی از رشد یافتن و بزرگ شدن است. جلوی کشمکش و جر و بحث او را نگیریدیا او را از سختی های زتذگی خلاص نکنید. اگر پدر و مادر ها همیشه همه کاری برای آنها انجام دهند نمی توانند چیزی یاد بگیرند.

2- نگرانی خودتان را به حساب کودک خود نگذارید. روی صبح، ظهر و شب فرزندتان تمرکز نکنید و تمام بدترین چیزها را برایش تصور نکنید. افکار منفی خودتان را از آینده اش دور کنید. مثل این افکار که « اگر او بزرگ شود نسبت به همه چیز پخته رفتار نمی کند؟ آیا خجالتی و آرام بودن او نشانه ای از عدم اعتماد اوست؟» وقتی خودتان اضطرابی و نگرانی هستید از او باز جویی نکنید و به سئوالاتی مثل حالت خوبه؟ یا به انظر مشکل داری؟ ، مطمئنی می تونی از عهدش بربیای؟ یا کسی رو داری که زنگ تفریح باهاش بازی کنی؟ کیه؟ دنبال شواهدی نگردید که بدترین ترسهایتان درباره فرزندتان را تایید کند.

3- فرزندتان را مرکز دنیای خودتان قرار ندهید . سعی نکنید تمام نیازهای هیجانی تان را توسط فرزندتان برآورده کنید. اگر شما با هر اشاره یا حرفی از او حاضر باشید و بیش از اندازه هر کاری برایش بکنی. به عبارت دیگر، هر کاری را که می تواند خوش انجام دهد به جایش انجام می دهید. او برای انجام وظایفش در دنیا اوقات سختی را خواهد داشت. خیلی مهم است که به عنوان پدر و مادر نگذاری پیشرفت هایش از طریق اعتبار و خود ارزشمندی شما تعیین شود.

4- به فرزندتان برچسب نزنید. برچسب زدن منفی یا حتی مثبت به فرزندتان فکر درستی نیست چون می تواند باعث پیشگویی خودکام بخش شود یا او را در چهار چوبی قرار دهد که برایش درست نیست . در ذهن تان این ها را حک نکنید که او تمیز است یا تنبل است یا با مزه است یا آخرش درست یکی مثل پدرش می شود. از گفتن بعضی چیزها اجتناب کنید مثل تو هرگز… یا تو همیشه…. . درباره حالا و اکنون فرزندتان صحبت کنید . هیچ کس نمی داند بعد چه می شود حتی در مورد فرزندتان هم نمی دانید بعد چه خواهد شد. بگذارید فرزندتان در مورد فرصت های دیگر نیز فکر کند . حرفهایی که می زنید خیلی قدرتمند هستند ، بنابراین پیش بینی های منفی درباره چیزی که فرزندتان خواهد شد نکنید.

5- اگر فرزندتان با شما موافق نیست یا کارها را برخلاف میلتان انجام می دهد ، رفتارش را شخصی نکنید حتی اگر فرزندتان متفاوت از شما فکر می کند ، در این مورد با او بحث نکنید . در عوض از او بخواهید که بیشتر در این مورد با شما صحبت کند . وقتی عقاید و طرز فکرش یا چیزی که شما می خواستید بشود، فرق دارد . سرش داد نزنید یا روی حرف های قبلیتان پافشاری نکنید . در نهایت اگر او مسیر متفاوتی را در زندگی اش انتخاب کرده است که با فردی که در افکارتان از آن انتظار داشتید، فرق دارد ، این چیزها را شخصی نکنید.(در همین رابطه تربیت کودک و جلوگیری از تنش در کودکان )

6- بر کودکتان به عنوان راهی برای فرار از بررسی کشمکش های تان تمرکز نکنید. به عبارت دیگر ، کشمکش هایتان را بررسی کنید و به جای آن روی فرزندتان تمرکز نکنید. این کار بزرگی است و می تواند برای پدر و مادرها خیلی سخت باشد. سعی نکنید خیلی در زندگی فرزندتان درگیر شوید تا جایی که خودتان را نادیده بگیرید . درباره کودکتان زیاد فکر نکنید یا نگران نباشید ، بطوریکه از فکر کردن درباره زندگی خودتان ، کارتان یا روابط بزرگسالیتان باز بمانید. خیلی روی مواظبت از فرزندتان تمرکز نکنید که تمایلات و خواسته های خود را فراموش کنید.

رویه ی درست چیست؟ بگذارید فرزندتان پیامدهای رفتارش را تجربه کند. نگرانی دائمی درباره خودتان به عنوان والد را دور بریزید و بدانید که نمی توانید برای کودکتان همه چیز را تحت کنترل درآورید اما فقط می توانید با توجه به رفتاری که می کند واکنش نشان دهید. سعی کنید به همان خوبی که مشکلاتش را می بینید ، توانایی هایش را نیز ببینید ، می توانید با دانستن اینکه فرزتدتان فردی مجزا از شماست و با عدم گسترش روابط قوی با او از نگرانی بیش از حدتان جلوگیری کنید. بگذارید اشتباهاتش را بکند، با پیامهایش روبرو شود و مشکلاتش را حل کند . این کار به شما اجازه می دهد تا از تردید بیرون بیایید. انجام بیش از اندازه ی کارها برای فرزندتان و همیشه نگران بودن و بهترین ها را برایش فراهم کردن ، فقط موجب آرامش می شود نه اینکه یک والد مصلح هستید.

 برگرفته شده از مقاله خانم عاطفه دبیری کارشناس ارشد کودکان استثنایی و استاد دانشگاه